Straks

Als ik straks oud ben, ziek en zwak

en pijn verjaagt de slaap.

Als onrust neemt van mij bezit –

doe dan wat onvermijdelijk is – en laat me gaan.

De laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf,

past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,

Of uitstel tot het beter past, bij een verloren strijd.

Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.

Jij loopt niet weg, je kijkt me aan.

Je noemt mij bij de liefste naam en houdt mij stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.

Wat jij liet doen, deed jij voor mij.

Je hebt me nog meer pijn bespaard.

Voor zinloos lijden mij bewaard;

Een zwaar besluit?

Nee, huil nu niet, een wijs besluit

dat werd gegrond, op een nieuw verbond.

Jij bent mijn baas en ik jouw hond.